Olga Tokarczuk

Olga Tokarczuk jest jedną z najwybitniejszych pisarek polskich. Swoją popularność zawdzięcza książkom o filozoficznej głębi i świetnej formie przekazu. Poetka, eseistka oraz autorka powieści historycznych i scenariuszy, Olga Tokarczuk w 2019 roku za swój dorobek literacki otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018.

Aby poznać pisarkę i jej twórczość można zacząć od przeczytania książki “Dom dzienny. Dom nocny”. Jest to zbiór kilku szkiców nawiązujących do życia mieszkańców Nowej Rudy na Dolnym Śląsku, miasteczka, w którym mieszka autorka. Przedstawiane w szkicach historie to życie współczesnych mieszkańców, zwykłych ludzi jak pani z banku czy lokalny jasnowidz. Mamy też w książce fascynujące opowieści z przeszłości, jak historia Kummernis i Paschalisa. Tytuł utworu w swojej głębszej odsłonie ukazuje czytelnikom, że życie posiada dwie strony, dzienną i nocną. My egzystujemy i w jednej i w drugiej. Dom dzienny, gdy funkcjonujemy i dom nocny, kiedy śpimy. Nawiązanie do snów jako drugiego istnienia, drugiego domu i porównanie ich do mostów łączących naszą świadomość z domem dziennym ukazuje wielowarstwowość naszej egzystencji.

Zbiór tekstów drukowanych wcześniej w różnych wydaniach i zebranych w jedną całość znajdziemy w książce “Moment Niedźwiedzia”. Ustalone od lat normy jak to, że ludzkość dzieli się na dwie płci, religia jest działaniem zbiorowym a rozmnażanie się jest dobre, według autorki to prawdy oczywiste. Nawiązując do gry towarzyskiej w heterotopię, OlgaTokarczuk proponuje kwestionowanie tych prawd poprzez nakreślanie światów alternatywnych. Znana ze swoich poglądów pisarka, w esejach nawiązuje również do tematyki dramatu zwierząt i traktowania ich przez ludzi.

Szukając niesamowitych historii sięgnijmy po książki z szuflady autorstwa noblistki. O dziwności świata, jego zmienności, niezwykłości a nawet śmieszności autorka pisze w książce „Opowiadania bizarne”, („bizarre” słowo pochodzące z języka francuskiego).

W dziesięciu opowiadaniach mamy przed sobą dziesięć przestrzeni, każda jest oryginalna i każda jest dziwna. Szwajcaria, Azja, Wołyń i inne miejsca to przestrzenie, w których Tokarczuk konstruuje wielopłaszczyznową narrację z eksperymentami pióra. Na czym polega dziwność, skąd się wywodzi?

W jednym z opowiadań poznajemy losy pięćdziesięciolatka, który pomimo dojrzałego wieku nadal mieszka z matką, nie pracuje i dobrze mu się żyje na jej garnkuszku. Bohater jest przykładnym leniem bez ambicji i chęci zmiany stylu życia. Po śmierci staruszki nie mający ochoty na jakiekolwiek zmiany, mężczyzna postanawia żywić się tym co pozostało po matce, czyli przetworami w słoikach.

Szaleństwo sytuacyjne i groza nabierają tempa, kiedy otwiera kolejny słoik ze “sznurówkami w occie”. Zjadając podejrzane “marynowane grzybki” bohater umiera w konwulsjach. Czarny humor i zmienność widoczne w tej historii to przykład badania granic groteskowości świata.